Manifest Nadczłowieka (Improwizacja)

Radość głoszę i wesele!
Wyrzekam się życia w cierpieniu bez dna.
Tak! Ja dawny umarłem.
I już się pogodziłem,ze śmiercią siebie samego.

Tak! Wyrzekam się! Wypalam!
Wszystkie uczucia,emocje,pragnienia,
które mnie przykuwały żałosnym łańcuchem,
do miernej klatki mego człowieczeństwa.

Czym jest człowieczeństwo?
Jedną tylko niewolą.
Teraz,bez żalu,wznoszę się ponad nie,
będę Nadczłowiekiem.

Na progu Nadczłowieczeństwa mego,
sam sobie złożyłem ofiarę.
Wypaliłem dawne uczucia,dawne emocje,
zerwałem łańcuch który mnie krepował.
Miłości-Precz! Byłaś mi tyranem...
Nienawiści-Precz! Ty też dałaś mi tylko cierpienie.
Obie pętałyście moje dawne ludzkie serce.
Jak kat-żelaznym łańcuchem.

A teraz ja-Nadczłowiek,wołam ponad mierne ludu głowy.
Sam będę panem swego serca,myśli,uczuć i emocji.
Będę kochał kogo zechcę,a jeśli nie zechcę-precz!
Będę cierpiał gdy zechcę!
I krzywdził gdy będę miał ochotę!
Nie będę więcej cierpiał,gdy ktoś mnie zechcę skrzywdzić.
Ja będę ponad to! Ja-Nadczłowiek!
I nie będę więcej krzywdził ludzi,
dla uczuć,które tylko mi dają cierpienie.
Będę krzywdził,gdy sam zechcę. Ja-Nadczłowiek!
Moja wola,będzie ponad wszystko.
Będzie kierowała wszystkim co jest we mnie.
Tak! I nikt mnie już więcej nie zniewoli.
Nie będzie już więcej nikt,mnie niewolić,krzywdzić,wyzwalać czy koić.
Mnie już zniewolić się nie da. Mnie-Nadczłowieka!

A Miłość moja,już nie będzie oddaniem w posiadanie,
będzie buntem,ognia ujarzmieniem,wzięciem w niewole,jasyr,posiadanie.
Tak! A bez oddania się w niewolę człowiekowi.

A nienawiść moje nie będzie już zawistnym milczeniem.
Będzie wojną,ogniem śmierci,zniszczeniem dusz obojga.
Tak! A bez mroku.

I będę Nadczłowiekiem.
Tak! Jak Anioł Otchłani
Samotny i bez czucia.
Lecz z przemożną wolą.
Mocen wszystko co zapragnie.
Niezależny. Butny. Wyklęty.
Ale ciągle w mocy.

Tadeusz_Gustaw