Zaplątanie

Zaplątanie
Zmyka słońce,chmury ślnią
idą ku drodze
głębokim śnie snią
kształtne puszyste wspomnienia we mnie budza
pokazują sens życia,słońce ogrzewa leśne drzewa
słychać gałęzi szuuum
wiater owiewa liscie z mokrych zieleni
dmucham w zimno uda się!!
sunę po głębokim blasku ciała mego
uciekam od tego słysze siebie
to ja! to ja! jest jak w niebie..


Bajczas

Średnia ocena: - Kategoria: Przyroda Data dodania 2013-09-14 20:42
Komentarz autora:
Napisz wiadomość Dodaj do listy znajomych Strona glówna Bajczas < wiersze >
Izbaa | 2013-09-17 14:38 |
wiater?hmm...Widać masz duszę artystyczną, ale nad językiem musisz popracować, chyba, że to celowe "słowotwórstwo", ale nie wydaje mi się :) życzę powodzenia przy dalszej twórczości, pozdrawiam :)
Ccclaudia | 2013-09-15 02:49 |
Tu przecinek, tu przecinek, a tu i ówdzie brak. 'ślnią=lśnią' Rytm się gubi i kuleje idąc w parze z formą. Może to zaplątanie, a może po prostu niedopracowanie? - właśnie, kto to wie. pozdrawiam
Brak komentarzy
Aby dodać komentarz zaloguj się
E-mail Hasło Zarejestruj się