... (II) - Niezaistniała noc

ścianodrapy
chowają starte wapno
pod pożółkłymi paznokciami

potem w kącie
wylizują
wraz z żałobnym brudem

*

kwaśny odór moczu
miesza się z duchotą

*

stłoczeni w klaustrofobicznej
komnacie kwitnącej pleśni
jak dzikie koty
gapimy się w księżyc

co leniwie pełznie między
szczerbatym uśmiechem
dzielnic portowych

*

rozwrzeszczane mewy
wzlatują nad fabrykami
nęcone odorem gnijących ryb

*

zatrzepotała ciemniejąc
jarzeniówka
więc poddajemy się tym
ociężałym snom




jedynie pod drzwiami stary
koneser bezsenności
przeżuwa półżywe



karaczany

Xii