Labirynt uczuć

W labiryncie uczuć własnych błądzę...
W korytarzach się potykam emocji swoich.
Co mi dadzą wpływy,pieniądze,
gdy nie będę mógł rozeznać uczuć moich?

Mam już możliwości,by zdobyć pieniądze i władze,
Lecz czyż nie w głębszy labirynt wchodzę sam?
I jak ja sobie poradzę?
W tym nowym labiryncie,w korytarzach tam?

Labirynt świata,otacza mnie małego...
Lecz czym on wobec duszy mojej?
Większy labirynt noszę w duszy swojej.
Nie umiem wyjść z labiryntu tego.

W plątaninie korytarzy uczuć swoich...
Nie wiem już. Kto przyjaciel? Kto wróg?
Szukam wyjścia z obu labiryntów moich,
lecz nie umiem rozeznać gdzie ich próg.

W labirynt uczuć swoich... jak Tezeusz się zagłębiłem,
lecz z którym Minotaurem się bić?
W korytarzach już całkiem się zgubiłem,
a kto mi poda Ariadny nić?


Tadeusz_Gustaw

Średnia ocena: 9
Kategoria: Życie Data dodania 2013-09-28 21:18
Komentarz autora:
Napisz wiadomość Dodaj do listy znajomych Strona glówna < Tadeusz_Gustaw > < wiersze >
Tadeusz_Gustaw | 2013-09-30 21:57 |
Chciałem,ale ostatnio ta wizja często łazi mi po głowie...
Anthem | 2013-09-29 13:30 |
Ciekawy.Motywy z mitologii greckiej idealnie pasują do tego wiersza.Wiersz jako całość jest dobry jedynie niezbyt mi pasuje ta wzmianka o pieniądzach i wpływach.Radził bym zamiast tego dać coś innego.Pozdrawiam.
Brak komentarzy
Aby dodać komentarz zaloguj się
E-mail Hasło Zarejestruj się