nie będę próbowała

obiecać mogę wam kochani jedynie
jeżeli pójdzie coś u mnie nie tak
jeśli przemęczona już nie dam rady
unieść w dłoni swego krzyża

życia sobie nie odbiorę

w moich trzewiach serce zgnije
bruzdę na policzku wyżłobi łza
bezdomną miłość schowam do szuflady
jak pies będę rany lizać

ale życia sobie nie odbiorę

a tobie teraz już przyrzekam kochany
gdy znowu twarz ode mnie odwrócisz
i niedozniesienia będzie już czekanie
ramiona otworzę byś odfrunął

nie będę cię zatrzymywać

będę jak ten dramat wyczytany
książka którą się do ogniska wrzuca
nim ją zastąpi nowe wydanie
pachnące świeżego druku perfumą

nie będę próbowała cię zatrzymać

szybcia