Ode ad vitam

...Jak pył...
Zmielone i skruszone
Na progu nicości...

Wyrzucone
W dal ciemnej otchłani nieistnienia
Kłębiącej się
Obok misternych kształtów
Przeszłości...

...Pęknięte w pół...

Zniszczone i złamane
Zimnym tchnieniem losu
Wydartego
Z krwawiÄ…cej piersi
Niewinności...

...Istnienie straciło cały swój sens...

Anthem