wspólnota

Największa ciemność tuż przed świtem
Spowijasz życia horyzont miękkim aksamitem
Ta moc, która pozwala umierać z radością
Pozostawiona bez echa naznacza ułomnością
W tym o czym marzyłem nie ma życia
Jedynie pragnienie całunem ramion okrycia
Wiem że jutrzenka znowu zabłyśnie, wróci świat
ZnajdÄ™ blask nim braknie mi ziemskich lat
Uwierz a wszystko inne będzie Ci dodane
ChcÄ™ wierzyć – naucz mnie tego Panie

sztabakoral