Nasza ławka

Nad jeziorem jest ławeczka,
która młodość przypomina.
Na niej przed wieloma laty
umawiałem się z dziewczyną.

Przychodziła uśmiechnięta,
miała kwiatki na sukience.
Przynosiła z sobą radość
i wyśniony powiew szczęścia.

Siadaliśmy przytuleni,
nam niewiele było trzeba.
Tu mieliśmy czar jeziora
a nad nami błękit nieba.

Marzyliśmy o przyszłości,
co będziemy robić razem
aż się śmiały w górze gwiazdy
z niedojrzałych naszych marzeń.

Wiele ich się nam spełniło.
Najważniejsze wszystkie prawie
ale nie wiem, czy te ze snu,
czy powstałe te na jawie.

Jeszcze stoi ta ławeczka.
Pluszcze woda o szuwary
więc przychodzę tutaj czasem,
by posiedzieć ze swą Alą.

Tylko młodość odpłynęła
i nie wróci do nas więcej.
Miło siedzieć na tej ławce,
powspominać nasze szczęście.