''Milion niedopowiedzianych obietnic''

milion w garsci zakopany w tym co nietrwale
nic nieznanego jak czlowiek i swiat obietnicy zlamane
potega nad losem i prawdzie przypisana
- cicha jak sciana
zadzy smutnej magii na dloni skladana

zastyga lawa po burzy sercowej
falsz jak strzala trafia na kamien milosci utajonej
nie bronie tych skarbow ktore mi dano
bierz - zycie je goni, a potem stracisz, zapomnisz

nie zblizaj sie
nie to okienko na rzeczywistosc patrzace
pomylka...


bylam i bede trwalsza na ziemi
tej od was inna o troche o nut kilka

Anelia