nie mam już nic i nie mam nikogo przez życie idę ciernistą drogą już łez też nie mam i w duszy pustka bez cienia nadziei płynie czasu strużka sam pozostałem z własnymi myślami które tak kolą aż do bólu granic cicho więc siądę pod szepczącą brzozą niech mnie diali porwą i w piekła powiozą
skala
