W zamknięciu

Dotykam pustych ścian
Bez wyjść i okien
Ciasnej przestrzeni
Zimnej, surowej

Czas zatrzymany
Gdzie los síę zgubił
W bezdrożu myśli
I serca głodzie

Nie chcą wirować
Pragnień obrazy
Pustych snów umysł
Zamarł w bezruchu

Z przeszłości cienie
Niesione w przyszłość
Nadzieja słodzi
Ale bez skutku

Głupoty cukier
Nie zmieni smaku
Otępi tylko
Życie w teraz

Gdzie moją rolą
Jest odszukanie
Okien do mego istnienia

pawlikov_hoff