zagubiony człowiek

W objęciach strachu
błyszczą krople deszczu.
Czule zgarniam je ręką
malując myślami srebrną tęczę.

Wśród kropli zaplątał się biały motyl -
zagubiony człowiek,
który buszuje we własnym zwątpieniu
nie ruszając się z miejsca.

W objęciach strachu
biały motyl milknie w krzyku
zabierając ze sobą resztki własnej nieśmiałości.

Martwy poranek
budzi się.

Irena