imię ...

za morzem
słów nieszeptanych
horyzontem
świata naszego
tych chwil kilka
w albumie zamkniętych
gorzkich łez
z deszczem zmieszanych
kwiat tęsknoty
rozkwita swym kolorem
w poświacie księżyca
szumem drzew kołysany

zdaje się niebytem
snem jedynie niespokojnej duszy
majakiem niespełnienia
drzwiami nie sforsowania
chichotem złośliwego losu

więc skąd ten wieczór
nostalgią przesycony
i tak realnie serce bolące
na widok imienia
w granicie wykutym ?