Tutogram Wierszo-Wyjcy

wystrugał wrzesień wspaniałą wieś,
wymalował warkocze wierzb,
wiązy wytargał wichrami,
winnice wypełnił winogronami,

wybarwił wrzosy wśród wiśni we wtorek,
wyplecił wielkokwiatowy wisiorek,
wrzuciwszy w wir wody wystroił wodnika,
wyrazy wdzięczności wrześniowi wytyka,

wlał wody warzywom więdnącym
walorem witamin wabiących,
wysuszył wiszące wonne węgierki,
wspaniałe - warte wyskakanej wybierki,

wwiózł w wiatrak wietrzyskiem wzburzony,
wiklinowy wóz wielozbożem wypełniony,
wykrzyknął - wszystko wymielić!
worki wypełnić! we wsi wydzielić!

wystraszył wilki wyjące,
wykarmił wróble wrzawą wołające,
wiewiórkom wyczesał wąsy wyrudziałe,
wścibskim wroną wygwizdał wydmotwórcy wyznanie,

wyprawił wieczerze wyborną,
wabiąc winiakiem włościan,
wywędził wędliny własnych wyrobów,
wybawił wszystkich wesoło,

wieczorem wyczarował woskową wróżbę,
westchnął widząc wizje wieszczy,
wiarą w wenę wybudzeni,
wymarzone wyśnił wieści,

wypoczęty wcześnie wstał,
wysprzątał wyzłocone wzgórza,
wianki wywiesił w wejściu,
wejdzie... witajcie we wrześniowym wierszu.

Dzagoda