Tautogram Wierszo-Wyjcy (długi wrześniowy spacer)

wystrugał wrzesień wspaniałą wieś,
wymalował warkocze wierzb,
wiązy wytargał wichrami,
winnice wypełnił winogronami,

wybarwił wrzosy wśród wiśni we wtorek,
wypleciony wielkokwiatowy wisiorek,
wrzucił w wir wody - wystroił wodnika,
wyrazy wdzięczności wrześniowi wytyka,

wlał wody warzywom więdnącym
walorem witamin wabiących,
wysuszył wiszące wonne węgierki,
wspaniałe - warte wyskakanej wybierki,

wwiózł w wiatrak wietrzyskiem wzburzony,
wiklinowy wóz wielozbożem wypełniony,
wykrzyknął - wszystko wymielić!
worki wypełnić! we wsi wydzielić!

wystraszył wilki wyjące,
wykarmił wróble wrzawą wołające,
wiewiórkom wyczesał wąsy wyrudziałe,
wścibskim wronom wygwizdał wydmotwórcy - wyznanie,

wyprawił wieczerze wyborną,
wabiąc winiakiem włościan,
wywędził wędliny własnych wyrobów,
wybawił wszystkich wesoło,

wieczorem wyczarował woskową wróżbę,
westchnął widząc wizje wieszczy,
wiarą w wenę wybudzeni,
wymarzone wyśnił wieści,

wypoczęty wcześnie wstał,
wysprzątał wyzłocone wzgórza,
wianki wywiesił w wejściu,
wejdzie... witajcie we wrześniowym wierszu.

Dzagoda