Błazen

Płakał Błazen rzewnie,
ronił swoje łzy.
Był taki samotny
pośród życia dni.
Czekał na swą miłość,
czas do przodu gnał,
odmierzał minuty
w nieistnienie pchał.
Blask księżyca rozjaśniał mu umysł.
Krwawe krople jak wodospad policzki drążyły.
Serce stukało delikatnie, cichutko
a gwiazdy z myślami mętnymi tańczyły.
I trwał tak zawieszony w swej śmiesznej, małej nicości...
muskany wiatrem, chlapany błotem głupiej naiwności...

MadameWitch

Średnia ocena:

Kategoria: Inne

Data dodania 2014-01-16 12:00

Komentarz autora:

Strona glówna

< MadameWitch >

< wiersze >

hohenheim | 2014-05-13 23:42 |

No ładnie, poniekąd się w nim odnalazłem. Lekki i ciekawy, choć temat ciężki. Z podobaniem :)

Conte | 2014-04-21 12:07 |

Dawno mnie tu u Ciebie nie było :) a szkoda:) nadrobię straty:) pozdrawiam

Madame_Heloiza | 2014-01-16 14:20 |

"I trwał tak zawieszony w swej śmiesznej, małej nicości... muskany wiatrem, chlapany błotem głupiej naiwności..." Najtrudniej otrząsnąć się z błota i pójści dalej. Dziękuje naprawdę Piękny

Madame_Heloiza | 2014-01-16 14:20 |

strych | 2014-01-16 13:21 |

Śmiech to zdrowie. Ale nie dla wszystkich.

Michal76 | 2014-01-16 12:22 |

Cairena | 2014-01-16 12:22 |

Ciekawie napisany...bardzo wymowny...*

Brak komentarzy