zamknięta scena

ktoś zamknął piękny stary teatr
na drzwiach założył kłódki trzy
już nikt nie zagra w nim Otella
nikt nie uroni wzruszeń łzy

z desek scenicznych pustką wieje
na reflektorach osiadł kurz
a na widowni stary aktor
wspomina setki swoich ról

dziś już nie siadzie w garderobie
z twarzy makijaż starł się już
sufler mu tekstu nie podpowie
pod stopy nikt nie rzuci róż

po twarzy starca łzy spływają
kiedy wspomina burze braw
dziś nikt nie prosi o autograf
pozostał tylko wspomnień czar

skala