Od początku przez kurtynę milczenia idą ze spuszczoną głową Co dzień Ci sami ludzie. Co dzień w swych myślach toną. Pędzą na oślep, wśród kropel nikłych w deszczu Wśród szarych parasolek, rano, a jakby o zmierzchu. Pomarszczone czoła, pustka, ból istnienia... Wiele łączy człowieka. Tak wygląda kurtyna milczenia.
Darkness
