Raj

Przez całe moje życie byłem zagubionym dźwiękiem.
Zupełnie sam walczyłem z każdym lękiem.
Przestań pisać... Jak zechcę to zadzwonię.
Wiesz, że teraz odtrącę każde dłonie.
Tak bardzo tęsknię za tym prawdziwym rajem,
Gdzie mottem było ''Pieprz się? Nawzajem.''.
Zupełnie tak, jak opuszczona satelita,
Która zapomniała, gdzie jest jej orbita.
Błądzę bez idealnego dla mnie domu,
Gdzie nie pozwoliłbym wejść nikomu.
Tak bardzo tęsknię za tym prawdziwym rajem,
Gdzie mottem było ''Będziesz tu? Nawzajem.''.
To tak, jak ta gwiazda co nad nami świeci,
Która co noc zachwyca tyle małych dzieci.
Uśmiechasz mnie, by zniknąć bez żadnego słowa,
Jakby znalazła się inna druga połowa.
Tak bardzo tęsknię za tym prawdziwym rajem,
Gdzie mottem było ''Zostaniesz? Nawzajem,''.
Jak egoistyczny księżyc co Słońce zasłania,
By widzieć jak Ziemię ciemność pochłania.
Zostawiłem Cię raz na krótką chwilę,
Sprawiając tym samym, że uciekłeś na milę.
Tak bardzo tęsknię za tym prawdziwym rajem,
Gdzie mottem było ''Nie odejdziesz? Nawzajem.''.
Przez całe życie byłem jedynie szarą mgłą,
Robiąc Wam przy tym za denne tło.
Przebywanie ze mną było stratą czasu.
Wymazałeś wspomnienia korzystając z opcji ''kasuj''.
Tak bardzo tęsknię za tym prawdziwym rajem,
Gdzie mottem było ''Nie zapomnisz? Nawzajem.''.
Ta kometa zostawia za sobą ognisty ślad...
I pędzi przed siebie nie widząc żadnych wad.
A my brudy wyciągając ciągle się kłócimy.
Wiedząc, że nigdy do siebie nie wrócimy.
Przez ten cały raj zgubiłem nas oboje.
Myliłem się myśląc, że to miejsce będzie moje.
Dlaczego on musiał być tak idealny?
Tak dobry, najlepszy, niewyobrażalny...
I ciągle tęskniąc myślę o Tobie...
Myślę o złudzeniu jak o osobie.

Junkie