okrąg

próbuję się wyrwać z okręgu bólu
drzwi są tylko do agresji
drzwi są do wybuchu pełnego ekspresji
więc trwam
odbijam się od elastycznych ścianek
zwanych łzami
zwanych okaleczeniami
i pogrążam się w nicości
w ciemności
w zazdrości do ludzi, którzy mają
tę jedną małą rzecz, której mieć nie mogę
wołają na nią szczęście
nie zalewają się łzami
nie śpią z butelką
przecieram oczy
światło ekranu widzę
które przypomina mi o tym, czego nienawidzę

nostalgiczna