kręte schody

to życie ciągle gna do przodu
zmieniając w kółko pory roku
pod górę ciągiem krętych schodów
wejść chcemy nie zwalniając kroku

wiatr wciąż próbuje nas zatrzymać
a słońce światłem swym oślepia
i raz się kończy raz zaczyna
ścieżka troskami porośnięta

samotność na chwilę oswoimy
choć jesień suchym chrustem chrzęści
wierzymy że czerwień kolii z jarzębiny
przyniesie upragnione szczęście

nadzieja złudnym blaskiem mami
krakanie wron brzmi jak muzyka
barwami wiosny serce karmi
potem jak złoty liść usycha

w kolorach każdej pory roku
poranną rosą lub szronem błyska
wiara drzemiąca gdzieś w kąciku oka
nim opadnie jak jesienna szyszka

szybcia

Średnia ocena:

Kategoria: Życie

Data dodania 2014-08-30 10:02

Komentarz autora:

Strona glówna

< szybcia >

< wiersze >

zrozpaczona | 2014-09-01 15:30 |

Pięknie- umiesz zbudować klimat i wciągnąć w go czytelnika.

Michal76 | 2014-08-31 10:45 |

CU-DO ;-)

kazap57 | 2014-08-30 23:03 |

wiele przeszkód - wilcze doły - kręte schody - samotność w ciemnym korytarzu - bardzo wiele symbolów -zatrzymujesz na dłuzej ....to jest mój komentarz - wywaliło mnie

Conte | 2014-08-30 12:05 |

Komu wiele dano od tego będą wiele wymagać...

roman | 2014-08-30 11:38 |

lirycznie, pięknie

KatNa | 2014-08-30 10:25 |

wszystko ma swój początek i koniec, więc carpe diem :)

anias | 2014-08-30 10:19 |

takie właśnie jest życie i ciągle gna...poetycko i życiowo to ujęłaś...cudnie ***********

skala | 2014-08-30 10:05 |

pięknie opisałaś przemijanie , jestem pod ogromnym wrażeniem tych słów

Brak komentarzy