Powiedzieć nie potrafię




Nie umiem słów z siebie wyrzucić
Przebić się nimi poprzez ciszę
Do zapisanych łatwiej wrócić
Lepiej przeczytać niż usłyszeć

Duch walki dawno mnie opuścił
Jak tchórz uciekam z pola bitew
Wystygł już czyjejś dłoni uścisk
Blask oczu mgłą czasu spowity

Powiedzieć pragnę lecz się boję
Uwięzłych słów czasem się wstydzę
Bo z wszystkich moich niepokoi
Kto je usłyszy mógłby szydzić


szybcia

Średnia ocena: 9
Kategoria: Inne Data dodania 2014-09-09 17:32
Komentarz autora:
Napisz wiadomość Dodaj do listy znajomych Strona glówna < szybcia > < wiersze >
Ziela | 2014-09-25 12:15 |
Mix 3+
kazap57 | 2014-09-09 20:58 |
słowami nie przebijesz ciszy ani nie ogrzejesz samotności sercem wypełnionym miłością - pozdrawiam
Laura_Peyton_Ylonen | 2014-09-09 19:53 |
często nam się wydaje że pewne problemy to koniec swiata a po jakims czasie uznajemy je nawet za błache
Cairena | 2014-09-09 18:07 |
Są w życiu sprawy, że nie potrafimy z siebie wyrzucić...wiersz pełen emocji, gorzkiej prawdy, znam ten ból...pięknie napisany wiersz...*
anias | 2014-09-09 17:49 |
dziwię się, że tak piękny tekst ktoś ocenia tylko na jedną gwiazdkę i pozostawia bez komentarza.... Kasiu poruszasz istotny problem. Jakże często dusimy w sobie emocje pokazując uśmiechniętą twarz bo ze swoimi emocjami "nie wypada się" obnosić...płacimy za te tłumione swoim zdrowiem...ale dla innych uśmiech nie schodzi z ust. Świetny btekst :)*********
Brak komentarzy
Aby dodać komentarz zaloguj się
E-mail Hasło Zarejestruj się