Fragmenty

przemierzam puste ulice
a woń zmierzchu
budzi dusze przeszłości

słyszę głosy w deszczu
otwieram świadomość
którą wpada
smutna pieśń przebrzmiałych pokoleń

znów doświadczam
matczynych trosk
ciepłych jesieni
zwycięstw imperatorów
wokół rozpościerają się
pejzaże stracone
nieistniejące aleje i klomby
śmiech w zakładzie krawieckim
szelest liści w królewskich ogrodach

a ludzie
uszyte ze złudzeń lalki
tak chętnie grają swoje role
w tym nieustannym
festiwalu absurdu

jestem nimi
jestem fragmentem
układam się

Apokaliptyczny9