''Poeto''

Poeto ,który siłą słońca
ożywiasz serce ,snem
zimowym zbyt długo
przytłoczone...

Melancholią wersy,
serenady nucisz, by
niedowiarek uczuć
stłumionych,zapomnianych
żar odszukał w sobie...

Ty, który nadzieją poskramiasz
wszystkie tęsknoty udręczone.
Spraw ,bym spod powiek każdą
łzę następną odczytała mądrze...

Wszak z lubością żonglujesz magią
lśnień najczystszych ,uczuć gorących.
Niechybnie wiarą uderzysz stukrotnie.
Cel swój obierzesz ,demony poskromione
prysną , odcieniem błękitu - zwiewnym
liryki podźwiękiem niepocieszone.

soella