Dusza

Coś obserwuje mnie, .…
Rozgląda się wokół mnie, ……

Namawia do dobra, …….
Powoduje, że czuje się nieśmiały,

Kuje wewnątrz mnie, ………
Niepokojem okrywa mnie,

Nawołuje bym pisał, …….
Nawołuje bym żył, …….

Ja czuje że zrobię wielki czyn,
Na wspak zabarwi go mały czyn,

Spadają mgły na moje ciało, w otchłani zostanę,
Zawieszone moje ciało w mgle z mojego etosu,

Powstałem z chaosu, i ciemnoty,
W sobie mam ambarg bólu i ludzkiej cnoty,

Dusza to kobieta, co w człowieku znajduje człowieka,
Paliwo naszych myśli,

Z każdym dniem, prowadzę wyścig, pisze by zagłuszyć myśli,
Walczę z tobą dusza ma, daj mi spokój,
Ty i ja!

Tkwi w nas głęboko, dręczy za kołnierzem, ……….
Nie daje o sobie zapomnieć, jak rzut możdzierzem, ………..

Dusza to ciała kwiat, czerwony jak róża płat,
Czasami spada by ulec, i stać jak strażnik kat,

To moja dusza, ludzka niewinna,
To moja dusza co w moim ciele cierpi katusza,

Moja dusza winna uciec w inny świat,
Tam gdzie nie ukuje jej żaden gad!

Pisze wiersz, to tak jak walczyłbym,
Z bólem i agresją co we mnie jest,
Jak wygram to dusza tu jest,