Kwiat

Twoje uczucie zburzyło mój mur nienawiści,
odgruzowało moje życie,
nauczyło kochać, doceniać szczegóły,
śmiać się i kochać.
Stopiło szpilki lodu powbijane z każdej strony mojego serca.
Otworzyło na nowo zapomniany świat: dobroci, miłości,
ruszyło z bezczynności ku nowemu życiu.
Teraz, gdy zmieniłem w sobie wszystko na lepsze,
by obsypać Cię szczęściem Ty odchodzisz.
Widzę Cię, jak rozmywasz się w mgle moich pragnień.
W codzienności zdarzeń, zatracasz się,
czekając, aż ślepy los wskaże właściwą drogę.
Czy może być za późno?
Kilka lat starań, by żyć tylko jedną minutą?
Brak Twojego uśmiechu, czy grymasu na twarzy,
złości na mnie, za którą mogę Cię przepraszać.
Brak Twojego ciepła uczyni mnie z powrotem
bezdusznym, nieludzkim potworem.
Kwiat, który dostajesz co dzień ode mnie,
nie zwróci Tobie czasu, nie obudzi wspomnień,
nie podziękuje, ani nie przeprosi,
lecz zadbany, podlewany,
rozkwitnie bajecznymi kolorami ciesząc oko twoje,
tak ja otworzę Twoje serce na nowo.
Opuszczasz stalową kurtynę, by zapomnieć, być wolną.
Co z tęsknotą? Co z naszą miłością?
Zaniedbana uschnie.
Czy o to właśnie chodzi?
Czy trzeba zabić w sobie uczucia, by zacząć na nowo?
Nie chcę obumierać powoli w cierpieniu,
myśląc o tym co mogłem dotknąć,
zwiędnąć jak zaniedbany, zapomniany kwiat,
uschnięty czekać, aż ktoś wyrzuci mnie ze swojego serca.
Nie chcę już zamykać się w sobie skrzywdzony,
budować nowy mur, byś była wolna niekoniecznie szczęśliwsza.
Nie chcę czekać w samotności, aż moje serce przestanie bić dla Ciebie.
Moja miłość co dziennie piękniejsza, mocniejsza,
potrzebuje miejsca, światła, by rozkwitać w Tobie,
żyć w Twoim blasku, zaistnieć w Twoim świecie na zawsze.
Kwiat, który Tobie dzisiaj daję,
doceniony, cierpliwie wyczekany,
niebawem otworzy dla Ciebie swój kwiatostan.
Moje opuszczone serce, niepełne, kulawe,
czeka na Ciebie z tęsknotą.
Jesteś jego podporą, wsparciem.
Więc może ten ostatni wiersz nie będzie ostatnim
i skruszy Twoje serce, obudzi do działania
i wskrzesi Nasze Szczęście.

Pinokio 2014

pinokio