tak lubiła

lubiła tak siedzieć i patrzeć
czuła pieszczotę na dłoniach
fałdy duszy stawały się gładsze
ustawał ból pulsujący w skroniach

iskry trzaskały jak muzyka
dobrotliwie tuląc ją w ramionach
płomień ciepłą ręką serca dotykał
zamazał na skale zapisane imiona

a ona ciągle dorzucała drew
ogień rósł i tańczył przed oczami
syk języków brzmiał jak śpiew
obraz falował ciepłem rozedrgany

lubiła podchodzący zmierzch
który czerwień na niebie rozściela

aż z dna duszy wydostał się śmiech
kiedy w końcu w tym ogniu spłonęła

Średnia ocena:

Kategoria: Inne

Data dodania 2014-11-22 14:57

Komentarz autora:

Napisz wiadomość

Dodaj do listy znajomych

roman | 2014-11-23 15:16 |

I mi się bardzo wiersz podoba

Magdis | 2014-11-23 15:10 |

Jest niesamowity... a to i tak nie odda wszystkich myśli i uczuć...

zrozpaczona | 2014-11-22 22:57 |

... Jejku czytałam kilka razy. Piękny... taki prawdziwy...

Hania24 | 2014-11-22 19:01 |

przepiękny obraz czytałam go z taką lekką nutą płynęłam ,jednym tchem pozdrawiam

Cairena | 2014-11-22 17:23 |

Pięknie, zaczytałam się...*

anias | 2014-11-22 17:02 |

cudnie...:)********

p_s | 2014-11-22 16:24 |

potrafisz słowami malować obrazy - a to nie każdemu jest dane...zatrzymujesz i czarujesz

ewita | 2014-11-22 16:04 |

..witaj Ty co wyzwoliłaś swoim wierszem niemożliwą do powstrzymania falę łez.... już dawno nie czytałam tak pięknego wiersza.....dziękuję.....Ewa

soella | 2014-11-22 15:53 |

Kasiu,rewelacja *****

KatNa | 2014-11-22 15:48 |

bardzo mi się podoba :)

Brak komentarzy