Piorun

Zwłoki wycenione
Nigdy więcej nie będę lekarstwem

Malując pędzlem po mapie moich trosk
od zatoki do zatoki
oślepłam na wyżynie smutku
pokrywając czernią kolejny ląd

Następnym razem zobaczysz mnie ze zmienionymi oczami
I choć nazywasz mnie psem
nigdy nie będę za tobą podążać

Samotni i zniesmaczeni
Czekamy na chwilę ulgi
by zdarto z nas profanum

Trzymaj swoje hamulce i nie zmieniaj przeznaczenia
Póki nie przyjdzie twój anioł stróż

- Czy ktoś go widział? Blondyn, bardzo wysoki, nie ma go od przedwczoraj, bardzo się martwię.
- Przykro mi, my nie wierzymy w niebo i anioły. Boga nie ma z nami. Pani się pomyliła.

Nigdy nie będę dla ciebie drogą ucieczki
Błyskiem pożądania
Ale jeśli tylko zdecydujesz by
nazwać mnie znów piękną
spłonę na atłasowej pościeli
Jak pies bez kości

Blaski i grzmoty
Zadrżało powietrze
Krzyki i piski

Burza musiała przejść bokiem...

erozja