w powiewach wiatru

gdy wieje północny wiatr
smaga chłodem po licach
za łzą spływa gorzka łza
serce zmrożone lodem
coraz ciszej kołacze

wiatr ze wschodu o świcie
nie przynosi ukojenia
potrąca struny duszy
brzmiące akordy tęsknoty
ukrywa w kroplach deszczu

wiatr zachodni przynosi noc
mrok zabiera tajemnice
zaprasza na gwiezdną łąkę
ubraną w piżamę snów
haftowaną oddechem nadziei

gdy zawieje wiatr z południa
rozpala namiętnie ciało
otwiera dotykiem słońca
pęki czerwonych róż
miłością zakwita serce