| Xii | 2015-04-02 15:52 | |
| Dziękuję Magdis, cieszę się, że odnajdujesz w tym coś dla siebie. Dziękuję też Tobie, Michale - bardzo ciekawa interpretacja. Ostatnio bardzo dużo czytam o dotyku i to, co najbardziej mnie ujęło, to obalenie rozdźwięku ja-świat, czy też podmiot-przedmiot, do którego dochodzi właśnie we wspomnianym przez Ciebie momencie, kiedy człowiek dotyka jedną ze swych dłoni drugą. Zafascynowało mnie też to, że dotyk jest pierwszym zmysłem, który się wykształca i z niemalże tego samego miejsca wytwarzają się inne zmysły (najbliższy jest słuch). Dziękuję Zielo. Pozdrowienia dla wszystkich! |
|
| Ziela | 2015-03-29 14:13 | |
| Abstrakcyjny i trudny. Ale wartościowy. 5+ |
|
| Michal76 | 2015-03-29 12:48 | |
| Odkąd stając się wykroczyliśmy z pola możliwości, zobiektywizowała się w nas wola życia, ciało nieustannie pod nim rozdźwięka aż do ostatniego objęcia ciemności. Poprzez nasze zmysły wszechświat doświadcza skrawek samego siebie ... jak człowiek trzymający jedną dłoń na drugiej. Jak zawsze bardzo zastanawiający wiersz. Nie opuszczasz poprzeczki dla czytelnika a to on sobie bardzo ceni aczkolwiek sam czuje się doceniony. Pozdrawiam serdecznie. |
|
| Magdis | 2015-03-29 12:18 | |
| Najfajniejsze jest to, że Twój wiersz można nagiąć, przyciągnąć do swojego świata... |
|
Brak komentarzy
|
