Czerwony pejzaż

rozbrzmiewa srebrzyście
śmiech moich przyjaciół
w tym właśnie dniu
o początku w świcie niepamiętnym

igramy ze światem
tańczymy ze sobą
przyobleczeni przez słońce troskliwe
w błyszczące płaszcze nieświadomości

tylko wieczorem
siedząc na dachu
oglądam czerwony pejzaż
wsłuchuję się
w zaintonowaną
oktawę wyżej niż zwykle
pieśń niepokoju

wprawia ona w drżenie
podstawę mojego ciała
lodowaty wiatr
rozwiesza w moim sercu
rozbite szkło

narasta ciemność
otwiera się wieczność
noc płonie
jak w zamierzchłych czasach
powoli przestaję pasować
do kształtu życia

w tym dniu jeszcze zaistnieję
nastał brzask

Apokaliptyczny9