Powrót

Słowa nigdy nie odeszły
Szeptały do mnie ciągle
o powrocie.

A ja
wciąż uciekałem
od nieuniknionego.

Lecz nie mam
już sił
by tłumić w sobie żal.

I kolejny raz
sięgam do umysłu studni
by zaczerpnąć.

Z głębin goryczy
skażonej radością
chwili zeszłorocznej.

I oto znów przelewam
wodę słów
na pustyni rzeczywistości.

By uwolnić to
co więziłem zbyt długo
musiałem zderzyć się z nią.

A ona uśmiechając się
odeszła do swego Adonisa
zostawiając mi wyrwę

W tamie słów niewypowiedzianych.

Cichy_pan