Okręt marzeń

Gdy rozmarzone zamykam powieki
Widzę okrętu mojego kształty
Zanim wypłynę nim w rejs daleki
Czekam z nadzieją o maszt oparty

Może zobaczę gdzieś na przystani
Koloru żagli biel jej sukienki
I gdy się zbliży ta piękna pani
Czerwoną różę wezmę do ręki

Na pokład damę chętnie zaproszę
Służąc jej miłym szacunku gestem
Kwiat róży drugą ku niej uniosę
Bo romantycznym żeglarzem jestem

Teraz już mogę podnieść kotwicę
Uwolnić żagle niech wiatr je uskrzydli
I gdzie nie sięgną obce źrenice
Eden znajdziemy miłosnych figli

Otwieram oczy i tylko widzę
Rzeczywistości ponure cienie
Choć to fantazja to się nie wstydzę
Pływać okrętem co zwie się marzenie