Jesienny obraz pamięci

Chcąc wspomnieć ciebie zamykam powieki
By ujrzeć obraz na tle jesieni
I nasze cienie nad brzegiem rzeki
Splecione w blasku słonecznych promieni

Widzę w przejrzystym zwierciadle wody
Dotknięte myślą nasze odbicie
I sercem dostrzegam wdzięk twej urody
Co się pogłębia w duszy zachwycie

Widzę pokoju cichą ostoję
Co nas wieczoru ukryła mrokiem
I nas wpatrzonych w siebie oboje
Tak uniesionych chwili urokiem

A potem szepczę w ciszy dwa słowa
Nim rzeczywistości ujrzę odbicie
I w sercu swoim ten obraz schowam
I będę wielbił przez całe życie