Dziewczyna z ławki

Na ławce w parku, wśród szumu leśnych spraw,
znalazłem ją unoszącą się na lustrze wody,
bardziej romantyczną niż Łabędzi staw,
w wyszukanych pieszczotach zorganizowaliśmy zawody,

ona rozumiała mnie bez słów,
jej aksamitny głos był moją muzą,
w wersach zamknięta jak w poduszce puch
czekałem tylko chwili kiedy znów jej oczy mnie odurzą,

tylko jedna zła myśl wbijała się do głów
że ta ławka stoi w krainie snów

fubek