Rzucam pięcioma kośćmi po trzykroć razy. Najpierw wszystkimi, później je dobieram. Wybieram, czy mają wypaść kolejne, czy powinny się powtórzyć. Razem z innymi czynność powtarzam. Lecz los trzyma kości choć za decyzje ponoć odpowiadamy. Przynajmniej w życiu i grze doświadczamy iluzji.
Ziela
