Rada

Wśród ludzi, co stoją i chcą mówić, lecz nie mówią,
Wśród uczuć, które nierzadko w naszych myślach się gubią,
Wśród słów wypowiedzianych, lecz tak często nijakich
Mogę przyjacielu dać ci ludzkie, dobre rady;
Nie ufaj tym, którzy raz świadomie cię zranili,
Nie biegnij za tymi, co cię opuścili,
Nie kochaj tych, co sami nie potrafią miłości dać,
I zrobią wszystko, żebyś tylko się bał,
Nie mów tego, czego sam nie chcesz usłyszeć,
Czasem lepiej zadbać o milczenie, o ciszę,
Bo słowa, nie rany - po czasie nie zagoją się
I mogą wywołać niejedną z oczu bolesną łzę.
Czekaj na miłość, lecz tylko tę prawdziwą,
Nie marnuj czasu na uczuć fałszywość,
Przeczekaj najgorsze, każde rozczarowanie,
Z cierpienia może narodzić się wewnętrzny spokój na zawołanie.
Nie uganiaj się za tymi, co raz wykorzystali
I żebyś z nimi pozostał, nawet się nie postarali,
Zatrzymaj tych, którzy nieważne, co by się działo,
Sami z krwią na rękach, otuliliby twe ciało,
Nie patrz w przeszłość, bo jeśli coś się kończy,
To nie po to, aby później z nami się połączyć,
Wszystko, co się dzieje i co nas otacza,
Jak wskazówki zegara - nigdy nie zawraca,
To wszystko, co dzień za dniem nas spotyka
Ma głębszy sens i nie warto o niego pytać.
Do celu idź po drodze pełnej kolczastych róż
A kiedy będziesz blisko, na chwile za siebie spójrz
By sobie uświadomić, że pomimo takich cierpień
Warto było to przeżyć, aby osiągnąć szczęście.
Podawaj rękę tym, co nie mają na niej zegarka złotego,
I otul tych, co daliby ci kawałek ubrania poszarpanego,
Nie ci, co mają najwięcej, potrafią tyle samo dać serca swego
Lecz ci, którzy na co dzień nic nie liczą, bo nie mają czego.
A gdy kiedyś zabraknie Ci odwagi, by spojrzeć sobie w twarz
Przez błędy, które tak często dają o sobie znać,
Przypomnij sobie, że nikt z nas nie będzie doskonały
Największym może być ten, co z pozoru jest mały.

Klaudiaa