[''Zatrcone życie w oddechu'']

Zatracone życie w oddechu
Zatracone marzenia w krzyku cichym
Zatracone wspomnienia w dawnym uśmiechu
Zatracone uczucie w sercu lichym.

Nie pojąłeś co robisz, szaleńcze
Nie pojąłeś kogo kochasz straczeńcze
Ująłeś za dużo na swym obrazie
Nie uciekłeś, nie uciekłeś zarazie.

Uklęknąłeś i Ty przed mrokiem
Katedry śmierci, przejąłeś się jej urokiem
mimo, że ta mocno wierci w Twej głowie
obraz bolesny - rośnie słowo po słowie.

Czemu nie zmarłeś wtedy już?
Po co Cię ratowali, malowałeś to własną krwią
jakby nic nie była warta, poszedłeś za radą mą
tylko czemu tamten obraz pokrył kurz?

Nie podobał Ci się, jest tak szczery!
Nie przyznałeś mi racji, gdzie Twe maniery!
Jako jedna rzecz w tym nędznym życiu,
nic nie dało satysfakcji, dobiło w ukryciu.

Ot, ten obraz: strupy krwi, drzewo... sylwetka.
Czarna postać na sznurze, luźno wisi, wiotka.
Kiedyś inny ujął nóż, ten znalazł sposób inny
aby nie czuć się już tak bardzo winnym...


Ja_Poeta

Średnia ocena: - Kategoria: Śmierć Data dodania 2016-05-29 16:11
Komentarz autora:
Napisz wiadomość Dodaj do listy znajomych Strona glówna < Ja_Poeta > < wiersze >
Aby dodać komentarz zaloguj się
E-mail Hasło Zarejestruj się