Grób

Jestem nad płytą. Zapalam znicze
Trudne z ust słowa. Tak na odległość
Ktoś w innym czasie. Zapala znicze
Przynosi kwiaty. Ktoś nieznajomy?

Mijamy się w cieniu kamienia krzyża
Bez wzroku kochamy siebie nawzajem
Te same osoby. W życiu i w niebie
Wspólny pocałunek na ustach pamięci

Modlitwa na wietrze. W dywanie liści
Kocham Was, babciu, droga prababciu
Nie tylko jak kocham. Kocha ktoś jeszcze
Mijamy się w cieniu grobów z miłością.

By ujrzeć prawdę, pewnego dnia

Marcin_Olszewski

Średnia ocena:

Kategoria: Życie

Data dodania 2016-08-13 21:51

Komentarz autora:

Strona glówna

< Marcin_Olszewski >

< wiersze >

ula71 | 2021-09-09 08:02 |

Człowiek żyje dopóty, dopóki trwa pamięć o nim...

Ja | 2016-08-13 23:08 |

Coś sprawia,że ten wiersz nie ,,płynie''. Literówki, powtórzenia choć nieliczne. Szkoda, że całość nie świeci tak jasno jak ten wers: Modlitwa na wietrze. W dywanie liści. Przekaz czytelny. Miłość, nostalgia i niewiadoma.

Ziela | 2016-08-13 21:52 |

No… nie… ( Proza) 4

Brak komentarzy