Królowa Śniegu

Podcinasz me żyły, jak nóż, swym spojrzeniem.
Krew kapie wraz z łzami, już spora kałuża.

Piękna, lecz nieczuła. Tak nieosiągalna.
Fałszywie wrażliwa. Tak bardzo zepsuta.

Zakładasz mi pętlę, pięknymi słowami.
Zaciskasz na szyi,głaszcząc delikatnie.

Zabijasz me serce, swoimi kłamstwami.
I rzucasz ozięble,spojrzenie ostatnie.

Jak Królowa Śniegu. Sopel w sercu mym.
Śmiertelna choroba. Lekarstwa nie znajdę.
Zabijasz bezdusznie, spojrzeniem Swym, złym.

Chociaż wiem, że umrę. I tak Ciebie pragnę.

Upity spojrzeniem, zimnych oczu Twych.
Otruty marzeniem mym, nieosiągalnym.

Umieram, jak w obraz, wpatrzony w Twą twarz.
Zabijasz mnie,wzrokiem Swym, nie ubłaganym.

Nie piję i nie jem. Nie śpię.
Tylko łzy.
Codziennie, z przekrwionych oczu wypływają.

Me życie. Jest piekłem, w którym rządzisz Ty.
Umarłem z miłości. Zabił mnie mój anioł.

Jak Królowa Śniegu. Sopel w sercu mym.
Śmiertelna choroba. Lekarstwa nie znajdę.
Zabijasz bezdusznie, spojrzeniem Swym, złym.

Chociaż wiem, że umrę. I tak Ciebie pragnę.

Gerard_Karwowski