Anegdota o życiu

jak
między miłość i ból i miłość i ból
wpleść radość
nadać dniu sens
wpisać go
między świt a zmierzch

jak
rozświetlić
nabrzmiały szarą codziennością chodnik
by pokrył go blask
stanowczych mocnych kroków
i szybkiego krwioobiegu

jak
iść i się nie zgubić
i na rozkwitłej
satysfakcją twarzy
z dumą powiedzieć
jestem płomieniem

Tośka98

Średnia ocena:

Kategoria: Życie

Data dodania 2016-11-03 12:29

Komentarz autora:

Strona glówna

< Tośka98 >

< wiersze >

p_s | 2016-11-04 12:16 |

ciekawie; konkretny przekaz

aloya | 2016-11-03 17:41 |

Nie bać iść z odwagą kochać i przebaczać. Podać dłoń i rozświetlić szarą codzienność. Piękny wiersz i jasne przesłanie. Pozdrawiam*)

Ziela | 2016-11-03 17:21 |

Sklejone z pokrewnych motywów. ( +) 5

Cairena | 2016-11-03 14:55 |

Warty przeczytania...*

jagoda | 2016-11-03 14:30 |

Młodość rozświetli Ci zycie

szymek | 2016-11-03 12:58 |

po prostu Kochać i przebaczaj nie oglądając się na innych ... proste i wymowne, na twarzy to raczej wyjawić, wyrazić okazać ...taka mała niespójnosć... Fajne

Brak komentarzy