odkąd mam myśli ciepłe jesienne nie potrafię inaczej żyć niż obrazami pamięci goniącej wiatr pęka kamień tyle barw rozprasza cienie bez słońca nastaje brzask jak bóstwo nieznane ze scenicznym wdziękiem rozpięte skrzydła nad samotnością wyżej wschodzi księżyc na niebie twoich oczu błysk odległych gwiazd
ziza
