znalazłem Edypie pośród starych stronic nieznany dotąd nikomu list twoja matka Edypie tuż przed ucieczką w historię zapisała dla Ciebie kilka ważnych słów przytaczam je z pamięci gdyż list spaliłem spełniając jej wolę ostatniego zdania nie jestem mój synu mój mężu i panie zdolna do objęcia największą nawet myślą wszystkiego co nam w dłonie włożył los okrutny nie mogę iść przez życie bez żadnej nadziei bez własnego kroku bez pełnego oddechu wiem Edypie mój synu mój mężu i panie że będąc w niewiedzy zwykłe życia koleje przyjmowałeś jak wyzwania do kolejnych bitew ja jednak nie urodziłam się by walczyć bezwiednie by tracić się w biegu przez ciemny las nigdy Edypie mój synu mój mężu i panie nie zdołam ukazać światu swoich prawdziwych oczu powiedzieć choć słowa z moich ust zrodzonego może są ludzie na świecie którzy żyją losem okrutnym jak własnym wyborem ja Edypie nie potrafię przebacz Edypie mój synu mój mężu i panie że nie zdołałam przetrwać czasem trzeba nam odejść i nigdy nie wrócić bez podawania powodu
petroniusz
