Jaś i Małgosia

Posłuchajcie bajki znanej
dziś w postaci rymowanej

Jaś z Małgosią w zgodzie żyli
zawsze razem wychodzili
i zbierali drzewo w lesie
kiedy późna była jesień

Coraz głębiej się puszczali
drogę sobie zaznaczali
spotkać wilka łatwo było
dzieciom nawet się nie śniło
co je wkrótce spotkać może
w ciemnym i podstępnym borze

Aż raz ptaszki wydziobały
na nic się okruszki zdały
zaznaczone chlebem dróżki
wnet zniknęły spod ich nóżki

Strach ogarnął dzieci dwoje
czarnych myśli kłęby zwoje
powiedz Jasiu co zrobimy
i jak do domu wrócimy
może wilki zjedzą nas
popatrz jaki ciemny las

Tak podobne wszystkie dróżki
Jasiu mnie już bolą nóżki
może trochę odpoczniemy
tak do domu nie trafimy
i już noc zapada głucha
a skarg dzieci sosna słucha
dobrze tylko odrobinę
może znajdziemy ścieżynę

Idą dzieci borem lasem
z strachu przyśpiewują czasem
a tu chatka ze piernika
jakaś postać w oknie znika
i przed ganek wnet wychodzi
w dzieciach nowy strach się rodzi

Jasiu spójrz to Baba Jaga
pewno wszystkie dzieci zjada
i zaprasza je do środka
tu nic złego was nie spotka

Odpoczniecie u mnie dziatki
i zapraszam was do chatki
a i jadło tu znajdziecie
potem spokojnie zaśniecie

Kiedy sen już zmorzył dzieci
Baba Jaga plany kleci
tak upiekę w ogniu was
bo już przyszedł taki czas

Ledwo dzieci rano wstały
wszystko wokół wysprzątały
Baba Jaga w drzwiach staje
i łopatę już podaje
siadaj Jasiu pierwszy proszę
wiesz sprzeciwu ja nie znoszę
dobrze tylko nie wiem sam
na łopacie usiąść mam
jak to zrobić pokaż mi
a przyjemność zrobię ci

Ledwo siadła na łopatę
a już Jaś uwolnił chatę
upiekł w ogniu Babę Jagę
wreszcie znalazł na nią radę

Popatrz Jasiu ileż tego
złota kruszcu szlachetnego
skarby z sobą zabierzemy
ile zdołać udźwigniemy

Jak też rzekli tak zrobili
i do domu powrócili
opływali już w dostatki
co wynieśli z leśnej chatki

Nigdy w piórka nie obrośli
chociaż w dobrobycie rośli
potem jeszcze długo żyli
i z wszystkimi się dzielili