Kurz miłości

Lata biały pomiędzy szafami, kurz miłości,
Osadza się w lampie na suficie, kurz miłości,

Przyjdzie mama ze szmatką mokrą jak rusałka,
I wytrze kurz miłości do mebli,

Powiedz mi Rusałko że to co było,
Między naszymi duszami, to nie kurz miłości,

Już nie liczy się dla ciebie,
Lecz dla mnie w wspomnieniach jest pamięć,

A ja pamiętam dokładnie każdy element,
Bycia razem, bo wtedy byłem szczęśliwy,

Lecz teraz moje słone łzy, jak w oceanie,
Tkwią, wyżerają ląd, słone łzy moje słone łzy,

Ty zapomniałeś już że wbiłaś w moje serce miłości nuż,
Noża nie można wydzierać, bo ranna soczysta lubi doskwierać,

Leże na łóżku zdołowany miłością,
Miłością naszą katowany, bo osiadła na ranach jak kurz,

Wspomnienia mi nie dają rzyć,
Są dla mnie jak zepsuty byt,
Jak kurz co osiadł i nie chce się zmyć,

Mi nie dają, wspomnienia żyć,
Bo jak mam nie pamiętać twoich ust,

Chciałbym zapomnieć tyle licznych wspomnień,
O tobie i razem z tobą przeżytych chwil,

Lecz nie umiem zapomnieć prawdziwej miłości,
Mędrzec o brodzie białej jak śnieg,
Powiedział by że muszę biec, uciekać daleko hen,

Bo miłość jedyna na całe życie jedyną jest,
Twoja taką była i jest, a ja nie mogę liczyć nawet na przyjażni gest,

Bo ty traktujesz naszą miłość jak kurz,
Wytarłeś mnie już, Wytarłeś mnie już jak zużyty na półkach kurz,

Pośród wielu miłości mego życia,
Kurz miłości do ciebie to klucz do mego serca życia,

chłopiec o niebieskich włosach