Słoiczek westchnień

Wspominam westchnieniem.

Byłeś życia tchnieniem,
Blaskiem słońca,
Radością bez końca.

Byłeś wiatru powiewem,
Przylatywałeś z ptaków śpiewem
Latem o poranku, latem o zmierzchu.

Byłeś we wnętrzu i na wierzchu
Mego serca jak pan i król -
Plastrem kojącym wszelki ból.

Byłeś nadzieją wielką
I szumiącą muszelką
Znad morza umiłowanego.

Byłeś szeptem, obietnicą
Tamtych dni niewinnych,
Dotykiem czułym miłości.

Wspominam westchnieniem.

Lecz czułam w sobie,
Iż popłyną łzy cierpienia,
Mówiło mi o tym wiele.

Teraz dzielę
Ziarenka wspólnych chwil -
Zamykam w słoiczku mych westchnień.

kwaśna