Myślałam, że wiem. Myślałam wiele... Dotknęłam dna poczułam na ciele. Powietrze cisło w mą duszę niewiedzą. I z tego się cieszę nic nie powiedzą... Lecz echo nie spało, śledząc me kroki. Po latach ciszy, wpełzło w obłoki. Dziś jednak wiem, zraniłam dna. To duma ma! A klęska twa!
kasabi
