Znowuż się zapadam. Coś nowego, ukrycie wciąż starego- ta sama pieśń marnego karła mojej paranoi. Znowuż mi złorzeczą. Myśli ciała mego, uczucie obcej nieobecności. Znowuż ten niepokój. Prześladuje ściany, okna- wypełnia wszystkie pokoje. I znowuż za dużo powiedziałam. Bo to wszystko i tak w mojej (i w Twojej) głowie.
Łęckato
