W Euforii

Ich ciała spragnione
ich dusze rozdarte
tak różni a tacy sami

Wzrok jego namiętny
przeszył jej ciało
wędrując razem z ustami

Dotykiem ciała
szptem splątani
sobą oszołomieni

W ułamku sekundy
w mrugnięcia ułamku
znaleźli się razem na ziemi

Otuleni wiatrem
kroplą rosy na ciele
pragnieniem nie okiełznanym

Ich ciała bez duszy
gdyż te już pod niebem
chwytają namiętność wargami

Bezimienni