Echo spustoszałych kieszeni
kaleczy odbiór rzeczywistości
pamiętam czas przesytu
gdy kwitnące kwiaty miały urok
podlewane palmowym nektarem
nie zrozumiałem aluzji
gdy urwało się ucho od wiadra
choć z logicznej kolei losu:
każda studnia ma swoje dno
A widzisz! Bo gdyby, tak ktoś kiedyś zasugerował Ci taką kolej rzeczy, pewnie byś machnął ręką. Powiedział: przesada, za asekuracyjnie. Jesteśmy sumą tego, co przeżyliśmy.
